Oeganda

Een reisdag, per KLM-vlucht van Amsterdam naar Entebbe, een stadje gelegen ten zuiden van de Oegandese hoofdstad Kampala. Waar we halverwege de avond aankomen. Relaxt naar bed; het avontuur wacht op ons.

Een verbindingsetappe; de ochtend na aankomst nemen we onze Toyota 4x4 in ontvangst en vertrekken we uit Kampala op een rustig tempo noordwaarts. Beetje wennen aan het hectische verkeer, dat typisch is voor een Centraal-Afrikaanse hoofdstad. Nadat we Kampala verlaten, ontmoeten we de Witte Nijl, voor het eerst. ’s Werelds langst rivier heeft zijn bron in Lake Victoria en stroomt daarna langs Jinja noordwaarts. We steken de Witte Nijl over, via Mbale komen we in National Park Mount Elgon uit, bij de prachtige Sipi Falls.

Een serieuze rijdag vandaag, van ’s morgensvroeg tot in de avond, langs de grens met Kenia, helemaal naar het noorden, naar het grensgebied van Zuid-Soedan. We gaan niet het ‘jongste land ter wereld’ in, omdat het daar onveilig is, maar de rit ernaartoe is waanzinnig! Langs oude vulkanen, door game reserves van Serengetti-allure zonder safari-files. Naar het noorden verslechteren de wegen; precies waar we bij Off the Grid 4x4 naar zoeken. Potholes zo groot dat een stadsauto erin verdwijnt, maar de natuur blijft prachtig. Na tien uur rijden wacht een tentenkamp op een bergtop, nauwelijks bereikbaar, met fenomenaal uitzicht, een lokaal biertje en een goede avondmaaltijd.

Dichter bij de grens met Zuid-Soedan kun je niet komen. We zijn op het noordelijkste puntje van de ‘Off the Grid 4x4 Oeganda’ en overnachten in een geweldige lodge, midden tussen de wilde dieren. Kidepo National Park heeft ze allemaal: olifanten, buffels, elanden, leeuwen, luipaarden. Je kijkt hier kilometers ver, tot in Zuid-Soedan, terwijl we geen andere gamedrive-auto zien. We verblijven in het bijzondere Hotel Amin, ooit gebouwd voor dictator Idi Amin, maar decennialang onafgemaakt, tot het afgelopen jaar eindelijk opende.

Wat een waanzinnige trip is dag 4. We starten in een natuurpark en eindigen eveneens in een National Park, wel een andere uiteraard. Van Kidepo naar Murchison Falls National Park, maar er zit een dikke 300 kilometer tussen. De eerste 135 kilometer is volledig onverhard en ronduit slecht. Het regenseizoen begint langzaamaan, en gooit ’s nachts een flinke bak water over de rode zandwegen, die spekglad en vol diepe groeven komen te zitten. Het onverharde deel duurt zo’n vijf uur, daarna komen we wat tot rust op een redelijke asfaltweg. Uiteindelijk bereiken Murchison Falls National Park. Het dak van onze safari-4x4 gaat weer open, en waar we ook kijken, wilde beesten. Wat een dag!

Een rustdag. Heb je toch zin om te rijden, feel free. Je kunt gaan kijken bij de Victoria-Nijl, oftewel, het beginstuk van de Witte Nijl. Prachtig om te zien hoe hier de enorme watermassa zich door een kloof van amper zeven meter perst, uiteraard met het geweld dat daarbij hoort. Of gewoon een poosje relaxen bij het zwembad liggen, dat uitkijkt op de wildernis. Of je trekt lekker de wildernis in, met je eigen Landcruiser. We verblijven tenslotte midden in het natuurpark.

Het uiteindelijke doel van deze Off the Grid 4x4 is een ontmoeting met de unieke berggorilla’s. Als opmaat gaan we eerst in Kibale Forest op zoek naar de chimpansee families. Een geweldige belevenis, niet in de laatste plaats omdat er bosolifanten in de jungle lopen, waar we de trekking naar de chimpansees doen. Maar voor we de jungle in wandelen hebben we eerst een serieuze rit, deels langs de boorden van Lake Albert. Hoofdzakelijk een asfalt-roadtrip, maar het venijn zit ‘m in de staart. Nog even twee uurtjes offroad over rode modderige wegen, spekglad na een paar flinke regenbuien. De mooie maaltijd in de junglelodge in Kibale is een fijne traktatie, na een lange dag sturen.

De eerste dagen ging deze Off the Grid hoofdzakelijk door de savanne, maar op deze zesde dag rijden we een flink deel door de jungle. Allerlei apen schieten voor de auto langs. We lunchen bij een geweldige plek, een soort street-bbq, samen met lokale bewoners. Langs duizenden jaren oude vulkaankraters, volgelopen tot kratermeren, met waanzinnige mythes van de bewoners. Eén kratermeer prijkt op een Oegandees briefje van 20.000 shilling. Niet genoeg van alle belevenissen; we eindigen in een hotel in Queen Elizabeth National Park, waar een luipaard een aapje grijpt.

Jawel, we zijn onderweg naar de berggorilla’s, in het ondoordringbare Bwindi. Maar het doel van deze reis bereiken we niet zomaar. Een tocht van een dikke zes uur, volledig onverhard, langs de rand van Congo, urenlang tussen het wild door. Dan weer olifanten voor de auto, dan weer door een dorpje, de meest bijzonder vogels zien we. Als we stoppen bij een klein moeras, komen er vijf nijlpaarden boven de prut uit. Uiteindelijk slingeren we lange tijd over een rode aarde weg, vol kuilen en groeven, de hoogte in, om uit te komen bij de plek waar we een dag later met een gids op zoek gaan naar de roemrijke berggorilla’s.

Er zijn nog precies 1.063 exemplaren van de fenomenale berggorilla over in de wereld. De populatie groeit heel langzaam, zo’n drie procent per jaar. Hoe gek het ook klinkt, dat komt juist door het toerisme in Oeganda en het grensgebied met Rwanda en Congo. Ooit was de jungle van deze gebieden één groot woud, nu zijn het twee aparte, bijna ondoordringbare eilanden van evenaar-woud. Toeristen betalen fors voor een gorilla-trip; daarmee worden lokale boeren uitgekocht, mannen die vroeger stroopten zijn natuurgids geworden, en zo neemt het aantal langzaam toe. Off the Grid regelt uiteraard alle permits voor de gorilla-trekking.

Na de lange offroad-dag van gisteren, doen we het vandaag relatief rustig aan. Eerst een stuk over de rode zandgrond om Bwindi uit te komen, waarbij we toch weer een stel bosolifanten op ons pad tegenkomen – te herkennen aan de naar beneden gebogen slagtanden, zodat ze niet telkens achter bomen en struiken blijven hangen. Eenmaal op het asfalt komt er weer rust in de Toyota Landcruiser. We sturen in de richting van Kampala, maar de hoofdstad van Oeganda bereiken we niet. Nog een fijne overnachting in Lake Mburo Park; uiteraard tussen het wild.

Een rit van 260 kilometer. Hoe dichter we Kampala naderen, hoe meer westers de entourage. Mooie koffiezaakjes langs de weg, goeie lunchtentjes, maar de hectische Afrikaanse sfeer blijft. We rijden niet in een streep naar eindpunt Entebbe. Ooit van de shoebill gehoord, een enorme, prehistorisch ogende vogel? Wij gaan Mabamba Swamp in, een enorm wetland en bird watching hotspot, waar we kans maken de nog weinig voorkomende vogel tegen te komen. Een heerlijke afsluiter, op een boot, lekker relaxt. Daarna pakken we de veerpont naar Entebbe, om daar de 4x4’s in te leveren. Door de nacht vliegen we terug naar huis waar we in de ochtend aankomen met een hoofd vol mooie indrukken. Wat een reis!